تحليل اجتماعي سرقت در ايران

Social analysis of theft in Iran

اين مقاله برگرفته از پژوهش نگارنده در زمينه مطالعه جامعه شناختي سرقت در ايران است. پيش‌فرض اين تحقيق مبني بر اينكه ميزان وقوع سرقت در سطح استانهاي ايران داراي تفاوتهاي قابل ملاحظه‌اي با يكديگر مي‌باشند بر طبق شواهد آماري موجود مورد تأييد قرار گرفته است. بر همين اساس، مهمترين سؤال تحقيق، عبارت است از اينكه مهم‌ترين عوامل اجتماعي تبيين كننده نوسانات ميزان سرقت كدامند؟ و سهم هر عامل چقدر است؟ جامعه آماري تحقيق تمامي استانهاي كشور بين سالهاي 75-1370 مي‌باشد كه در مجموع 137 واحد تحليل را تشكيل مي‌دهد. روش تحقيق روش تطبيقي است كه مبتني بر داده‌هاي ثانويه مي‌باشد و به لحاظ نظري نيز، اين تحقيق مبتني بر جوانبي از نظريه بي‌سازماني اجتماعي و نظريه آنومي دور كيم است. نتايج حاصل از تحليل مسير مدل تحليلي تحقيق، اين است كه متغيرهاي نظارت اجتماعي (غير رسمي)، جمعيت و اعتياد به ترتيب داراي بيشترين اهميت در تبيين تغييرات ميزان وقوع سرقت در ايران مي‌باشند.

This is a summary of an extended research on the sociological study of theft in Iran. The main purpose of the study has been to identify and analyze the social correlates of theft rate, which, admittedly, has been increasing in Iran in recent years. The research question was: “What are the causes of theft rate variations in various provinces of Iran?” The research unit of the study is the province and all the figures from all the provinces of Iran during the years 1991 to 1996 were studied and analyzed, using a comparative method based on secondary data. Theoretically, the study has been based on some aspects of social disorganization and Durkhaim’s anomie theories. Path analysis results indicate that social control, population and addiction variables are the most important variables, and in that order, explaining theft in Iran