نظريه ساختاري‌ شدن آنتوني گيدنز و مباني روش شناختي آن

Anthony Giddens's theory of structuration and its methodologicalfoundations

آنتوني گيدنز يكي از نظريه‌پردازان اجتماعي معاصر، تلاش نظري گسترده‌اي را در سه دهه اخير صورت داده است. در مركز بحث‌هاي نظري اين انديشمند انگليسي كه اينك رياست مدرسه سياسي- اقتصادي لندن را عهده‌دار است، نظريه ساختاري‌شدن قرار دارد كه شرح و بسط كامل آن نخستين بار در كتاب تأسيس جامعه (1984)آمد. نظريه ساختاري‌شدن با هدف پايان دادن به سلطه نظريه‌هاي هرمنوتيكي از يك سو و ساختارگرايي و كاركردگرايي از سوي ديگر، به طرز پيچيده‌اي به تلفيق عناصري از اين رهيافت‌ها و رهيافت‌هاي پيشين ديگر، مي‌پردازد. هدف گيدنز از به‌كارگيري اصطلاح ساختاري‌شدن كه از زبان فرانسه گرفته شده است، تأكيد بر جريان فعال زندگي اجتماعي و پرهيز از مفهوم ساختار به معناي امري بيروني و صرفاً الزام‌آور است كه مد نظر ساختارگرايان بود. در اين مقاله ابتدا به بررسي نظريه ساختاري‌شدن و آن گاه به مباني روش‌شناختي اين نظريه مي‌پردازيم.

Anthony Giddens, a prominent social theoretician of contemporary sociology, has done extensive theoretical efforts in the last three decades. Central to his debates is the theory of structuration, which was first introduced in his book Constitution of society (1984). The theory, aimed at giving an end to dominance of hermeneutic theories on the one hand and structuralism and functionalism on the other hand, blends in a complicated manner elements from these and other previous approaches. To emphasize the procedural character of social life, Giddens uses the term structuration, borrowing it from the French. Furthermore, by using this concept, he avoids structuralists' conception of the structure as an external and constraining entity. In this paper the writer first introduces the theory of structuration and then discuses its methodological foundations