شكاف نسلي و دموكراسي در ايران (1382ـ1332)

(Democracy and generation gap in Iran(1953-2003

هدف اين مقاله تبيين رابطة شكاف نسلي با مسأله دموكراسي در ايران در نيم‌‌قرن‌‌اخير(1382ـ1332) است. براي نيل به اين هدف نخست از نتايج نظرسنجي‌هاي ملي انجام شده در سالهاي 1353، 1374 و 1381 بهره گرفته شده تا از رهگذر درك تفاوت نگرش‌ها، ارزش‌ها ‌و رفتارهاي نسل جوان و بزرگسال، فعال يا غيرفعال بودن شكاف نسلي روشن گردد. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد علي‌رغم وجود برخي تفاوت‌ها ‌ميان جوانان، بزرگسالان و پيران در نيم قرن اخير، شكاف نسلي، شكافي فعال در عرصه سياسي و اجتماعي كشور نبوده، امّا به دليل فعال بودن شكاف اقتدارگرايي ـ‌ مردمسالاري، شكاف نسلي بر اين شكاف فعال بار شده و باعث تقويت جبهه مردمسالاري گرديده است. در ادامه مقاله، نقش‌آفريني نسل جوان در تحولات سياسي اجتماعي معطوف به برقراري يا تثبيت دموكراسي در كشور، با عطف به تراكم اين دو شكاف اجتماعي تبيين گرديده است.

The aim of this paper is to explain the relationship between generation gap and democracy in Iran in the last fifty years. To do so, the writers have used the results of the national polls conducted in 1974, 1995 and 2002 in their attempt to clarify the activeness or inactiveness of the generation gap by analyzing the differences between the attitudes, values and behaviors of the young and adult generations. The results indicate that, in spite of differences, the generation gap has not been very active in the political and social areas, but because the gap between totalitarianism and democracy has been active, the generation gap has increased, resulting in the strengthening of democracy. The writers also discuss the role of the young generation in the political-social changes aimed at the establishment of democracy in the country