پيش بيني سلامت روان معلمان براساس متغيرهاي رضايت زناشويي و خود كار آمدي، با ميانجي گري رضايت شغلي به منظور ارائه مدل

The Prediction of Mental Health of Teachers based on Marital Satisfaction and Self-Efficacy, by mediation of job Satisfaction in Order To Modeling

هدف اصلي پژوهش حاضر پيش بيني سلامت روان معلمان بر اساس متغيرهاي رضايت زناشويي، خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و وضعيت اقتصادي - اجتماعي، با ميانجي گري رضايت شغلي به منظور ارايه مدل بوده است. روش: با توجه به ماهيت موضوع و اهداف پژوهش، طرح پژوهش غيرآزمايشي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه معلمان دوره ابتدايي و متوسطه دوم شهرتهران(29468 نفر) بوده است كه از ميان آنها تعداد 447 نفر با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي براي اجراي پژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومي (28-GHQ )، پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر و همكاران(1982)، پرسشنامه حمايت اجتماعي واكس و همكاران (1986)، پرسشنامه رضايت شغلي دانت(1966)، مقياس رضايت زوجيت افروز(1389) و فرم محقق ساخته(مشخصات فردي) استفاده به عمل آمد. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از شاخص هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي (تحليل رگرسيون چندمتغيري، تحليل مسير) استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه متغير رضايت شغلي به عنوان متغير ميانجي نمي­تواند رابطه بين متغيرهاي خودكارآمدي، حمايت اجتماعي، وضعيت اقتصادي-اجتماعي و رضايت زناشويي را با سلامت روان ميانجي گري نمايد. با توجه به رابطه معنادار و مستقيم بين متغيرهاي خودكارآمدي، رضايت زناشويي و وضعيت مسكن با سلامت روان مي­توان گفت كه مدل در سه مسير خودكارآمدي به سلامت روان، رضايت زناشويي به سلامت روان و وضعيت مسكن به سلامت روان برازش دارد. بنابراين نتيجه گرفته مي شود كه متغيرهاي خودكارآمدي، رضايت زناشويي و وضعيت مسكن اثر مستقيمي بر روي سلامت روان دارند و مي توانند سهمي(23درصد) از واريانس سلامت روان را تبيين و پيش بيني نمايند. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه با بكارگيري شيوه هايي براي افزايش خودكارآمدي معلمان در دوره تربيت معلم، ارتقاي وضعيت اقتصادي- اجتماعي و افزايش رضايت زناشويي ايشان در دوره اشتغال مي توان به ارتقاي سطح سلامت روان و افزايش رضايت شغلي در بين آنها كمك نمود.

The main objective of this study was to predict the mental health of teachers based on marital satisfaction, selfefficacy, social support and socio-economic status by mediation of job satisfaction in order to present model. Research’s design is descriptive and correlation due to the nature and objectives of the research. The study population consisted of all elementary and high school teachers in Tehran city (29468 people) that 447 teachers were selected by cluster random sampling method for this study. General Health Questionnaire (GHQ-28), Sherer General Self-Efficacy Scale (SGSES) (1982), Wax Social Support Questionnaire (1986), Dunnette’s Job Satisfaction Qestionnaire (1966) and Afrooz M arital S atisfaction S cale (2010) and demographic profile form were used to collect data. Descriptive statistics and inferential statistics (multivariate regression analysis, path analysis) were used to analyze data. The results showed that job satisfaction as mediator cannot mediate relationship between self-efficacy, social support, socioeconomic status and marital satisfaction with mental health. Considering the significant and direct relationship between self-efficacy, marital satisfaction and mental health, it can be said that model in the three path, self-efficacy to mental health, marital satisfaction to mental health and housing status to mental health has fitness indices. Therefore, it can be concluded that self-efficacy, marital satisfaction and housing status has direct impact on mental health and can explain and predict 23% of the variance in mental health. According to the research’s findings, it can be concluded that by using of methods for increasing the teachers' self-efficacy during teacher education, promoting socioeconomic status and increasing their marital satisfaction during the period of employment can help to promote mental health and increase job satisfaction among them.