انسان مسلمان به منزله نماد شهري

شهر هاي امروزي سرشار از نمادها و نشانه هاييست كه گاه واجد معناي عميق هستند و گاه عاري از هر گونه معناهاي زيباشناسي مي باشند. المان هايي كه گاه مي توانند هويت بخش باشند و از بستر تاريخ، فرهنگ و هنر يك سرزمين برخاسته باشند و المان هايي كه فاقد هر گونه ويژگي هاي هويتي و فرهنگي هستند و حتي المان هايي كه، روي ستيز با فرهنگ جامعه را دارند و با فرم ها و معاني خويش باعث استحاله فرهنگي افراد يك جامعه مي باشند. پس بررسي و تحليل نماد هاي شهري و نگاه موشكافانه و عميق تر به آن، مسئله بسيار مهمي در طراحي شهر هاي امروزي است. در پژوهش هاي انجام شده درباره المان هاي شهري مطالب زيادي ارائه شده اما در اين مقاله سعي بر اين است تا از منظري ديگر به اين موضوع نگاه شود و با مطالعات كتابخانه اي، مشاهدات ميداني و انجام مصاحبه هاي هدفمند اين موضوع بررسي شود كه خود انسان مسلمان مي تواند يك نماد شهري بوده و به عنوان خليفه الله جلوه و نمود جمال و كمال خداوندي باشد و با اعمال و كردار خود بر شهروندان و استفاده كنندگان از محيط تاثير بگذارد .اهميت بررسي اين موضوع كه انسان مي تواند يك نماد شهري باشد بحث تاثير متقابل بين محيط و رفتار مي باشد زيرا يك محيط واجد ويژگي هاي الهي مي تواند بر رفتار مردم تاثير بگذارد، رفتار الهي مردم نيز مي تواند منجر به ايجاد يك محيط داراي ارزش هاي ماورائي باشد و ما حصل ادامه اين تاثير متقابل شهري سرشار از معاني عميق الهي ميباشد، شهري كه سيمايي با هويت دارد. رفتار و ارتباط انسان با محيط به دو شكل صورت مي پذيرد ارتباط كلامي و غير كلامي. در اين پژوهش ارتباط غير كلامي مورد بررسي قرار مي گيرد. نمونه موردي انتخاب شده سروان نيروي انتظامي محمد رضا هيكلي است كه در حوزه فعاليت خود يعني شهرستان همدان و تقاطع سعيديه به واقع نمودي از يك انسان تاثير گذار مي باشد. در اين نوشتار سعي بر اين است تا موضوع نماد ها از زاويه ديگر بررسي شود .