تحليل انتقادي غضب و رضايت پيامبر اكرم(ص) در كتاب‌هاي روايي و عرفاني اهل‌سنت

حديثي در كتب اهل‌ِسنت از لسان نبي مكرم اسلام(ص) به‌‌صورت دعا نقل شده كه عبارت است از «اللَّهُمَّ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ أَغْضَبُ كَما يَغضِبُ البَشرُ وأرضَى كما يَرضَى البَشرُ فَمَن لَعَنتُه مِن أحَدٍ مِن أُمَّتي فَاجعَلها لَه زكاةً و رَحمةً» اين حديث با اختلاف‌‌هايي در الفاظ، مورد پذيرش آنان قرار گرفته است و پايه و اساس برخي از معارف آنها از جمله مبناي مباحث اخلاقي، نبيّ، وليّ و انسان‌‌شناسي آنها را رقم مي‌‌زند. سؤال اين است كه آيا اين حديث به همين صورت از پيامبر(ص) نقل شده است و چنين غضب و رضايتي در پيامبرJ وجود دارد يا اينكه بخشي از آن مورد دستبرد جاعلان حديث با انگيزه‌‌هاي ويژه قرار گرفته است؟ با توجه به‌‌صراحت اعلام پيامبرJ در خصوص جعل حديث از طرف دروغ‌‌گويان و نسبت دادن به ايشان، در اين مقاله به بررسي اين دو صفت پيامبر از ديدگاه اين حديث، با روش تحليل محتوايي و تا حدودي بررسي سندي مي‌‌پردازيم و آنرا با آيات قرآن و روايات محك مي‌‌زنيم. به‌‌نظر مي‌‌رسد قسمت اول حديث درست است اما بخش دوم كه عبارتست از : «فَمَن لَعَنتُه مِن أحَدٍ مِن أُمَّتي فَاجعَلها لَه زَكاةً و رَحمةً» صحت ندارد و با غرض تطهير اخلاقي برخي صحابه، به ‌‌پيامبرJ نسبت داده شده است.