رابطه فضيلت‌هاي اخلاقي و وضعيت آموزشي در دانش‌آموزان پايه نهم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطهٔ فضيلت‌هاي اخلاقي و وضعيت آموزشي دانش‌آموزان در مقطع متوسطهٔ اول، پايهٔ نهم، در شهرستان خرم‌آباد انجام شده است. جامعهٔ آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان مقطع متوسطهٔ اول در شهرستان خرم‌آباد بودند كه از ميان آن‌ها براساس جدول مورگان 350 نفر، 175پسر و 175دختر، براساس روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌هاي رشد اخلاقي معنوي‌پور (2012) و رفتار اخلاقي سوانسون و هيل (1993) را تكميل كردند. وضعيت آموزشي دانش‌آموزان هم براساس معدل نيم‌سال آموزشي آن‌ها سنجيده شد. سپس با استفاده از تحليل آماري همبستگي رگرسيون، يافته‌ها نشان داد كه بين فضيلت‌هاي اخلاقي و وضعيت آموزشي دانش‌آموزان، همبستگي مثبت وجود دارد؛ اما بين رشد اخلاقي و وضعيت آموزشي، همبستگي معنادار وجود ندارد. همچنين، وضعيت آموزشي، پيش‌بين خوبي براي رفتار اخلاقي دانش‌آموزان نبوده است. بنابراين، لازم است كه به آموزش فضيلت‌هاي اخلاقي و رشد آن‌ها در نوجوانان توجه كرد تا پيامدهاي آن در زمينهٔ پيشرفت آموزشي نمايان شود. نبايد صرفاً به عامل تحصيل در رشد اخلاقي متكي بود؛ بلكه بايد عوامل تأثيرگذار ديگر بر رشد اخلاقي را هم در كنار وضعيت آموزشي مطالعه كرد.