بررسي الگوي پراكنش دو گونه مرتعي Astragalus verus وBromus tomentellus با شاخص هاي فاصله اي، كوادراتي و روش آناليز نقطه اي (مطالعة موردي: مراتع فريدون شهر اصفهان)

Spatial pattern of two rangeland species of Astragalus verus Olivier and Bromus tomentellus Boiss using spatial and quadrate indices and point pattern analysis (Case study: Rangelands of Fereydunshahr- Isfahan

به منظور بررسي و تحليل الگوي پراكنش دو گونه مرتعي Astragalus verus و Bromus tomentellus يك مكان مطالعاتي در مراتع فريدون شهر استان اصفهان انتخاب شد. در اين مكان، چهار محدوده (تكرار) با ابعاد100×50 متر براي نمونه برداري انتخاب شد. نمونه برداري به روش تصادفي - سيستماتيك در امتداد 5 ترانسكت 100 متري انجام شد. در امتداد هر ترانسكت، 15 نقطه به طور تصادفي انتخاب و فواصل مورد نظر اندازه گيري شد. با استقرار كوادرات هاي 2 متر مربعي در هر نقطه تصادفي، تعداد پايه هاي A.verus وB. tomentellus داخل كوادرات ها نيز شمارش شد. الگوي پراكنش بر اساس سه روش شاخص هاي فاصله اي (هاپكينز، پيلو، جانسون و زيمر، ابرهارت، هولگيت، هينز، مربعT )، شاخص هاي كوادراتي (گرين، موريستا، كپه اي ليود، پراكنش، موريسيتا استاندارد) و آناليز نقطه اي (نزديك ترين همسايه) تعيين شد. در آناليز پراكنش نقطه اي به دليل عدم امكان اندازه گيري مختصات كليه پايه ها در مكان مرتعي، منطقه معرفي به مساحت 225 مترمربع (15×15 متر) انتخاب و مختصات مكاني پايه هاي A. verusوB. tomentellus ثبت شد. نتايج نشان داد كه پراكنش گونه هاي هدف از نوع الگوي تصادفي بوده كه ناشي از همگني محيط و الگوي رفتار انتخابي گياهان مي باشد. به دليل در نظر گرفتن مختصات كليه پايه هاي گياهي، روش آناليز نقطه اي پراكنش، نتايج همگن و دقيق تري را ارائه داد. از بين شاخص هاي فاصله اي، شاخص هاي هاپكينز و پيلو (به ترتيب با مقدار محاسبه شده 0/501 و 0/984) نتايج مناسب تر و نزديك تري به واقعيت ارائه كردند. در بين 12 شاخص الگوي پراكنش، شاخص مربع T و گرين (به ترتيب با خطاي استاندارد 0/00091 و 0/0028) بالاترين دقت را داشته و به استثناي شاخص گرين، شاخص هاي فاصله اي از دقت بالاتري نسبت به شاخص هاي كوادراتي برخوردار بودند.

This study aimed to investigate the spatial pattern of two rangeland species; Astragalus verus and Bromus tomentellus in Fereydunshahr-Isfahan. Four range sites (100 × 50 meters) were selected. In each range site، five 100 meters transects were established and the distance of the species from 15 points along the transects were recorded randomly. The number of plants in each species were counted in 2 meters square plots placed in each of the random points along the transects. Spatial patterns of the studied species were determined using distance indices (Hopkines، Pielou ، Johnson and Zimer، Eberhart ، Holgate ، Hines and T square Index); quadratic indices(Green's index، Morisita، Lyoid patchiness، dispersion and standardized Morisita index) and point pattern analysis (nearest neighbor). Because it was not possible to measure all individual of these two plant species coordinates in each site، an area with size of 225 (15 m ×15m) was selected as reference site and spatial coordinates of all A. verus and B. tomentellus were recorded. Results showed that the distribution of both studied species had a random pattern due to relative ecological homogeneous sites and plants behavior. Point pattern analysis had more accuracy than distance and quadratic indices because it considered all perennial species coordination. Among distance indices، Hapkines and Pielou indices offered more appropriate and accurate results. Out of 12 distribution pattern indices، the T square and green indices had the highest precision; and distance indices (except Green's index) had more precision than quadratic indices for detection of spatial pattern of the species.