تاثير يك وهله ورزش تناوبي هوازي بر زيرگروه هاي مونوسيت‌ها در بيماران مبتلا به سرطان پستان

Changes in Monocyte Populations Following Acute Aerobic Exercise in Breast Cancer Survivors

مقدمه: امروزه ورزش براي بهبود كيفيت زندگي و سلامت عمومي بيماران مبتلا به سرطان پستان قويا توصيه مي شود. مونوسيت ها نقش بسيار مهمي در ايمني اين بيماران ايفا مي­كنند و درك بهتر پاسخ اين سلولها به ورزش مي­تواند در تجويز هرچه بهتر ورزش در اين بيماران كمك كند. هدف اين مطالعه بررسي تغييرات زيرگروه ­هاي مختلف مونوسيت ها در پي يك وهله ورزش تناوبي هوازي در بيماران مبتلا به سرطان پستان است. روش بررسي: ده بيمار مبتلا به سرطان پستان كه درمانهاي اوليه آنها حداكثر در طي سال گذشته به اتمام رسيده بود وارد مطالعه شدند. در ابتدا از بيماران يك آزمون قلبي­- تنفسي براي برآورد حداكثر اكسيژن مصرفي آنها گرفته شد سپس براساس آن يك ورزش تناوبي با 60% حداكثر باركاري به دست آمده انجام شد. مونوسيتها قبل، بلافاصله و يك ساعت بعد از آن با فلوسايتومتري مورد بررسي قرار گرفتند. براي بررسي اثر زمان بر تغييرات مونوسيتها و زير دستههاي آن از آزمون فريدمن استفاده شد. يافته ها: ميانگين سني شركتكنندگان 7.1±59 بود. در پاسخ به ورزش تغييرات معناداري در درصد مونوسيت هاي (p=0.016)CD14+ و (p=0.016) CD14+CD16- مشاهده شد. به اين صورت كه در ابتدا افزايش(CD14+: 9%, p= 0.314; CD14+CD16-: 5%, p= 0.594) و سپس رو به كاهش (CD14+: -26%, p= 0.015; CD14+CD16-: -28%, p= 0.021) گذاشتند. مونوسيت هاي CD14+CD16+ هم تغييراتي داشتند هر چند اين تغييرات از نظر آماري معنادار نبود (p= 0.097). نتيجه­ گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه ميتوان گفت كه يك جلسه ورزش تناوبي با افزايش درصد مونوسيت هاي CD14+ و CD14+CD16- بلافاصله پس از ورزش و كاهش آن در يك ساعت بعد همراه است. اما به نظر مي­رسد مونوسيتهاي CD14+CD16+ پاسخ معناداري به يك جلسه ورزش نميدهند. مطالعات بيشتري لازم است تا عملكرد اين تغييرات در پاسخ به ورزش و تاثير تمرين ورزشي در اين بيماران بررسي شود.

Introduction: Exercise is now strongly recommended for breast cancer patients to improve their overall health and quality of life. Monocytes play an important role in the cancer immune system and a better understanding of how acute exercise alters the monocyte subsets would aid in exercise prescription. Methods: Ten breast cancer survivors (age: 59 ± 7.1) who completed their primary cancer treatment within the previous year were evaluated in this study. Using flow cytometry, monocyte subset percentages were evaluated before, immediately after, and 1 hour after 45 minutes of acute, intermittent exercise. Exercise intensity was 60% of peak wattage obtained from a cardiopulmonary exercise test. Results: The percentage of CD14+ monocytes and CD14+CD16- monocyte subsets changed significantly across the trial (p= 0.016 and p = 0.016, respectively), with a small, non-significant increase immediately after exercise (CD14+: 9%, p= 0.314; CD14+CD16-: 5%, p= 0.594) followed by a larger significant decrease 1 hour after exercise relative to baseline (CD14+: -26%, p= 0.015; CD14+CD16-: -28%, p= 0.021). CD14+CD16+ subpopulation showed a tendency to change across the trial but this did not quite reach significance (p= 0.097). Conclusion: These findings suggest that acute intermittent exercise mobilizes CD14+ monocytes and CD14+CD16- monocyte subsets in breast cancer survivors in a manner that is comparable to previous reports in healthy individuals. Further studies are warranted to determine the functionality of the mobilized monocytes and the effects of exercise training.