نظارت خانواده بر اطلاعات و ارتباطات فرزندان در شبكه‌هاي اجتماعي از منظر اخلاق

فراگير شدن شبكه‌هاي اجتماعي و دسترسي آسان به آن‌ها موجب بروز آسيب‌هاي زيادي در نهاد خانواده شده است. برخي از اين آسيب‌ها مستقيماً بر فرزندان تأثير مي‌گذارند كه از آن‌جمله مي‌توان به كلاه‌برداري، هك، ارتباط با افراد ناسالم، ارتباط با جنس مخالف و... اشاره كرد. خانواده‌ها وظيفه دارند در حد امكان با دور نگه‌داشتن فرزندان خود از اين آسيب‌ها، امنيت آنان را فراهم كنند، گاهي اين وظيفه، سرپرستان را ملزم مي‌كند اطلاعات و ارتباطات فرزندان خود را بدون اجازۀ آن‌ها رصد كنند. البته اين نوع نظارت، نقض حريم خصوصي فرزندان است. رعايت مرزبندي حريم خصوصي از يك‌سو و حفظ امنيت و آرامش خانواده ازسوي‌ديگر، موجب شده تا ميان اين دو وظيفه، يعني حفظ امنيت خانواده و نقض‌نكردن حريم خصوصي، تعارض ايجاد شود. اين مقاله با روش توصيفي - تحليلي و با رجوع به منابع اصيل اسلامي، در پي پاسخ به اين سؤال است كه اصل اهم نسبت ‌به مهم در اين مسئله كدام است و وظيفۀ خانواده چيست؟ درنهايت، با تمسك به تقدم امر داراي مصلحت بيشتر و با توجه به اينكه حفظ امنيت فرزندان و خانواده با اهداف اخلاقي و حفظ آبروي افراد مطابقت بيشتري دارد، حفظ امنيت خانواده، اصل اهم شناخته شد.