تأثير نگراني و نشخوارگري بر توانايي هاي شناختي با توجه به نقش ميانجي‌گري هوش هيجاني

The effect of worry and rumination on cognitive abilities with considering role of mediating role of emotional intelligence

زمينه و هدف: توانايي هاي شناختي كاركردهايي مانند برنامه ريزي، توجه، بازداري پاسخ، حل مسئله و انعطاف‌پذيري شناختي را شامل مي شوند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثرات نگراني و نشخوارگري بر توانايي هاي شناختي بود، بر اساس نقش ميانجي‌گري هوش هيجاني بود. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر همبستگي و مقطعي مي باشد. به اين منظور، از بين جامعه آماري دانشجويان دانشگاه اروميه تعداد 340 نفر بر اساس نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. سپس پرسشنامه نگراني، نشخوارگري، هوش هيجاني و توانايي هاي شناختي بين شركت‌كنندگان پژوهش توزيع شد تا پاسخ دهند. داده هاي جمع‌آوري ‌شده با استفاده از شاخص هاي توصيفي، همبستگي، مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه همبستگي منفي معني داري بين نگراني و نشخوارگري و همبستگي مثبت ميان هوش هيجاني و توانايي هاي شناختي وجود دارد. همچنين الگوي تحليل مسير نشان‌دهنده نقش ميانجي گري هوش هيجاني در ارتباط بين نگراني و نشخوارگري با توانايي هاي شناختي بود. نتيجه‌گيري: نتايج از اين فرضيه حمايت كرد كه نگراني و نشخوارگري موجب تداخل در توانايي هاي شناختي مي شود و هوش هيجاني بالا مي تواند نقش تعديل‌كننده در اين رابطه داشته باشد.

Background and aims: The cognitive abilities were included functions such as planning, attention, response inhibition, problem solving and cognitive flexibility. The aim of the present study was to investigate effects of worry and rumination on cognitive abilities based on emotional intelligence. Methods: The present study was a correlational and cross-sectional research. For this purpose, from the statistical population of the urmia University students, 340 were selected by multi-stage cluster random sampling. Then, the worry, rumination, emotional intelligence and cognitive abilities questionnaire were distributed among research participants to respond. Collected data were analyzed by using descriptive and correlational indicators, structural equation and SPSS modeling. Results: Results indicated that there is a significant negative correlation between worry and rumination and a positive correlation between emotional intelligence with cognitive abilities. Also, path analysis model indicated mediating role of emotional intelligence between worry and rumination with cognitive abilities. Conclusion: The results support the hypothesis that worry and rumination lead to disruption of cognitive abilities and high emotional intelligence can have a moderating role in this regard.