نقش عرف لفظي در تفسير قرارداد در حقوق موضوعه با رويكرد فقهي

Role of verbal Traditions in Contract Interpreting in the Thread Rights with a Jurisprudential Approach

تفسير قرارداد به معني تشخيص مفهوم مقررات آن است و هدف از آن روشن شدن مضمون و مفاد عقد است. براي رسيدن به اين مقـصود،‬ عرف اثر مهم و غيرقابل انكاري در قوانين به خصوص در حوزة حقوق مدني و در حوزة قراردادها دارد. در همين راستا با تبيين مفهوم و اقسام عرف، به بيان مباني حقوقي و فقهي عرف لفظي و جايگاه و آثار استعمال عرفي الفاظ در پرتو مادة 224 قانون مدني پرداخته شده كه برآمد اين پژوهش با توجه به مباني فقهي، حقوقي، حجيت عرف لفظي و نيز ارشادي (به تعبير اصولي) و تكميلي (به زبان حقوقي) بودن غالب قواعد مربوط به معاملات مالي و جريان كلي اصل اباحه و همچنين اصل آزادي قراردادها، اين نكته است كه در تعارض ميان معاني عرفي الفاظ و حقيقت قانوني آن ها در قراردادهاي مالي كه شارع (قانون گذار) آن ها را امضا نموده است (به غير از اوامر و نواهي جزئي) عرف موجود ميان مردم را تصديق نموده است و بايد معاني عرفي الفاظ را كه نزديك تر به قصد مشترك طرفين است، ترجيح داد و از بار كردن احكامي كه مورد نظر طرفين نبوده است بر روابط آن ها جلوگيري كرد.

Interpretation of a contract means the recognition of the meaning of its regulations, and the purpose is to clarify the content and provisions of the contract. To achieve this, the custom has an important and indisputable effect on the law, especially in the field of civil rights and in the field of contracts. In this regard, by explaining the concept and types of the custom, the legal and jurisprudential principles of the literal tradition, and the position and effects of the customary use of the words are discussed in the light of Article 224 of the Civil Code. The results of this research are based on jurisprudential, legal, and verbal principles. Guidance (in principle) and complementary (in legal language), as the prevailing rules of financial transactions and the general flow of the principle of the law, as well as the principle of the freedom of contracts, is that the conflict between the normative meanings of the terms and their legal truth in the financial contracts, which the contractor (legislator) has signed (apart from the orders and partial decoration), acknowledges the custom of the people. It should be preferred to the common sense of the words, which is closer to the common intention of the parties, and to prevent the violation of the rules which were not sought by the parties.