بررسي اثر مديريت ريسك زنجيره تامين بر كارايي شركت هاي توزيع دارو

The Role of Supply Chain Risk Management on the Efficiency of the Pharmaceutical Distribution Companies

تغييرات مداوم در وضعيت اجتماعي- اقتصادي جهان و بحران هاي مالي، مديران شركت هاي توزيع دارو را بر آن داشت تا با شناسايي و مديريت عوامل ريسك زا و تصميم گيري صحيح به اين چالش ها پاسخ داده و بر كارايي شان بيافزايند.اين مقاله با هدف يافتن نقش مديريت ريسك بركارايي شركت هاي توزيع دارو با استفاده از مدل تحليل پوششي داده ها و در دو مدل انجام شده است. بدين منظور بررسيهاي لازم از اطلاعات شركت هاي توزيع دارو صورت گرفت و با استفاده از مرور ادبيات و نظرات خبرگان و روش FMEA ، ريسك هاي موجود در شركت هاي توزيع دارو شناسايي و ارزيابي شد. از بين متغيرهاي موجود درنهايت با استفاده از پرسشنامه كيفي(طيف ليكرت) مديريت ريسك، در مدل اول نيروي انساني به عنوان ورودي و فروش ، سهم بازار به عنوان خروجي و در مدل دوم نيروي انساني و مديريت ريسك به عنوان ورودي مدل تحليل پوششي داده ها در نظر گرفته شد و امتيازات كارايي شركت هاي توزيع دارو با استفاده از آنها به دست آمد. نتايج نشان دادكه تعدادي از شركت هاي توزيع دارو ، روي مرز كارايي قرار داشته وتعدادي ناكارآمد بودند. براي واحد هاي ناكارا ، واحد مجازي كارا تشكيل ومشخص شد هرگاه واحد هاي ناكارا به متغير مديريت ريسك توجه زيادي داشتند تاثير مستقيمي بر كارايي شان داشته و بر تعداد واحد هاي كارا افزوده است.بنابراين مديريت ريسك به عنوان عاملي مهم بر كارايي و عملكرد شركت هاي توزيع دارو موثر است.

For this purpose, the financial and non-financial data of drug distribution companies were investigated and the risks threatening the companies were identified and evaluated using literature review, expert opinion and the FMEA technique. Two models were developed using available variables from the qualitative (Likert scale) risk management questionnaire. The first model takes manpower as input and sale and market share as output. In the second model, the manpower and risk management were fed as inputs into the Data Envelopment Analysis method. The two models were used to calculate the efficiency score of drug distribution companies. According to the results, some companies were on the efficiency boundary and some others were inefficient. For inefficient units, virtual efficient unit was formed and indicated that whenever the risk management variable was respected by these units, their efficiency was grown and taking this variable into consideration increases the number of efficient units.