مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش با درمان شناختي - رفتاري بر رضايت زناشويي زنان مبتلا به اختلال وسواس در سال 1395

Comparison between the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy and Cognitive-Behavior Therapy on Marital Satisfaction in Women with Obsessive- Compulsive Disorder

مقدمه: با توجه به نتايج تحقيقات پيشين مبني بر اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري بر وسواس، هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش و درمان شناختي- رفتاري بر رضايتمندي زناشويي زنان مبتلا به اختلال وسواس بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر شبه آزمايشي با پيش­آزمون- پس­آزمون و جامعه آماري شامل كليه زنان متأهل 20 تا 50 ساله با اختلال وسواس بود كه در سال 1395 به مراكز مشاوره شهر سنندج مراجعه كرده بودند. 45 زن مبتلا به اختلال به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در 3 گروه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش، درمان شناختي- رفتاري و گروه كنترل، جايگزين شدند و هر گروه آزمايش 9 جلسه دو ساعته درمان دريافت كردند. ابزار پژوهش پرسشنامه دموگرافيگ و پرسشنامه رضايتمندي زوجي Enrich (1989) بود كه در گروه‌هاي آزمايش و كنترل در ابتدا و انتهاي تحقيق اجرا شد. داده‌ها توسط تحليل كواريانس، آزمون لوين و آزمون تعقيبي Lsd تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين ميانگين نمرات پيش­آزمون و پس­آزمون گروه‌ آزمايش تفاوت معني­داري وجود دارد (0/001>p). همچنين مقايسه گرو‌ه‌هاي درماني حاكي از آن بود كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در افزايش رضايتمندي زناشويي نسبت به درمان شناختي- رفتاري، مؤثرتر است (0/001>p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد درمان مبتني بر تعهد و پذيرش در افزايش رضايتمندي زناشويي زنان مبتلا به اختلال وسواس مؤثرتر از درمان شناختي- رفتاري عمل مي‌كند. در نتيجه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش براي افزايش رضايتمندي زنان مبتلا به اختلال وسواس توصيه مي‌شود.

Introduction: Considering the results of previous studies on the effectiveness of acceptance and commitment therapy, this study was aimed to compare the efficacy of this method of treatment with cognitive behavioral therapy on marital satisfaction in women with obsessive- compulsive disorder. Materials and Methods: This work was a quasi- experimental study with pre – post-test design. All married women aged 20 to 50 years with obsessive- compulsive disorder referred to the counseling centers of Sanandaj City in 2016 were included in the study. Among these patients, 45 women were selected based on available sampling method. They were then randomely subgrouped into three groups of 15; acceptance and commitment therapy group, cognitive behavioral therapy group and control group. The first two groups s received 9 sessions of two-hour treatment. Data were collected using demographic questionnaires and ENRICH couple scale (1989) and the questionnaires were administered twice as pre-and post-test twice for the three groups. The data was then analyzed using Analysis of Covariance, Levine test and LSD follow up test. Results: The results of the study showed significant differences between the mean scores of the pre-test and post-test of the experimental group (p<0.001). In addition, results of the two experimental groups indicated that the acceptance and commitment therapy had a higher positive significant effect on marital satisfaction compared with the cognitive behavioral therapy (p<0.001). Conclusion: Based on the results of the present study, the method of commitment and acceptance therapy may have a more effcasy on marital satisfaction and can be suggested for women with obsessive-compulsive disorder is recommended to increase the satisfaction of women with obsessive-compulsive disorder. Keywords: Obsessive-Compulsive Disorder, Acceptance and Commitment Therapy, Cognitive-Behavior Therapy, Marital Satisfaction, Women