مروري بر نقش مولكول هاي حلال كوئوردينه شده، مهمان، ليگاند پيلار و اتصال دهنده هاي دي كربوكسيلاتي در سنتز نانو ذراه هاي روي(II) اكسيد از چارچوب هاي فلز-آلي نانو متخلخل

A Review on the Effect of Coordinated solvent Molecules, Guest, Pillar Ligand and Dicarboxylate Linkers in Synthesis of Zinc(II) Oxide Nanoparticles from Nanoporous Metal-Organic Frameworks

چارچوب هاي فلز آلي به دليل داشتن ويژگي هاي منحصر به فرد، كاربردهاي زيادي دارند. چارچوب هاي فلز آلي هنگامي كه مورد استفاده قرار مي گيرند بايد به چارچوب هاي فلز آلي فعال شده، يعني ساختاري با حفره هاي خالي تبديل شوند. نانو ذره هاي ZnOرا مي توان از كلسينه كردن چارچوب هاي فلز آلي غير فعال و فعال شده تهيه كرد. در اين مقاله، مروري بر نتيجه هاي به دست آمده از پژوهش هاي اخير خود در زمينه تهيه نانو ساختارهاي ZnOاز چارچوب هاي فلز-آلي خواهيم داشت. نتيجه هاي به دست آمده نشان مي دهند كه چارچوب هاي فلز آلي غير فعال مي توانند پيش ماده هاي بسيار مناسبي براي تهيه نانو ذره هاي كروي ZnO باشند اما در شكل فعال آن ها، تمايل به سمت ايجاد ساختارهاي تجمع يافته و آگلومره شده است. مي توان گفت كه اگر تعداد و اجزاي آلي به كار رفته در ساختار يك چارچوب فلز آلي بيش تر باشد، نانو ذره هاي ZnOبه دست آمده از آن اندازه كوچك تر و ريخت شناسي يكنواخت تري خواهند داشت.

Metal-organic frameworks due to their unique properties have many applications. Before using, metal-organic frameworks should be activated and there pores should become empty. ZnO nanoparticles can be prepared by calcination of non-active or activated metal-organic frameworks. In this paper, we wish to have a review on our recent research results in the field of using metal-organic frameworks as new precursors for the preparation of ZnO nanostructures. The results show that non-active metal-organic frameworks are appropriate precursors for the preparation of spherical ZnO nanoparticles but in their active forms, they tend to form agglomerated nanostructures. It can be said that if the number of organic components used in the structure of a metal-organic framework is greater; ZnO nanoparticles with a smaller size will result from it.