تاثير تمرينات ثبات دهنده تنه بر ميزان درد و عملكرد ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا

The Effect of Core Stability Exercises on Pain and Performance of Athletes with Chronic Ankle Instability

مقدمه: پيچ خوردگي مچ پا يكي از رايجترين آسيب هاي ورزشي است كه به دنبال آن فرد ورزشكار دچار بي ثباتي مزمن مچ پا و نهايتاً درد و اختلال در عملكرد مي شود. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير شش هفته تمرينات ثبات دهنده تنه بر ميزان درد و عملكرد ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي مز من مچ پا انجام گرفت. روش كار: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني يك سوكور با دو گروه مداخله و شاهد بود. تعداد 30 نفر ورزشكار مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا به طور تصادفي در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. در گروه شاهد تنها فيزيوتراپي رايج و در گروه مداخله علاوه بر فيزيوتراپي رايج، تمرينات ثبات دهنده تنه نيز به كار گرفته شد. قبل و بلافاصله بعد از انجام مداخلات، ميزان درد و عملكرد به ترتيب با استفاده آزمون ديداري درد و مقياس سنجش توانايي پا و مچ پا مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي به دست آمده با استفاده از آزمون هاي آماري 1 ، Independent t ، Paired t و تحليل كوواريانس در نرم افزار SPSS و در سطح معني داري 0/05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از كنترل اثر پيش آزمون، ميانگين ميزان درد و عملكرد در گروه مداخله، در مقايسه با گروه شاهد بهبودي معني داري داشت ( 0/05 > P .) نتيجه گيري: انجام تمرينات ثبات دهنده تنه نسبت به فيزيوتراپي رايج، بهبود معني داري را در ميزان درد و عملكرد ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي مزمن مچ پا ايجاد مي نمايد، لذا پيشنهاد مي شود در برنامه توانبخشي ورزشكاران مبتلابه بي ثباتي مزمن مچ پا اين تمرينات گنجانده شود.

Introduction: Chronic ankle instability is the most common residual and debilitating symptoms of acute ankle sprain leading to lose of training and competition in athletes. The current randomized, controlled trial aimed at investigating the effect of a six-week core stability training on dynamic postural control in individuals with chronic ankle instability. Methods: The current single-blind, clinical trial was conducted on 30 people who were assigned randomly into the experimental and control groups. A pretest-posttest control group design was used to evaluate the intervention. The six-week intervention (core stability exercises) used for experimental group and both groups underwent conventional physiotherapy. Before and immediately after the intervention, the pain and function were evaluated in the subjects using the visual analogous scale (VAS) as well as the ankle and foot abilities scale (FAAM).Analysis of covariance (ANCOVA) compared outcomes between the groups. The paired samples t test compared the results within the groups. P < 0.05 was considered the level of significance. Results: Results showed a significant differences in the mean of pain and performance between the experimental and control groups in post-test analyses (P <0.05); in addition, improvement in the experimental group was greater than that of the control group, and the difference was significant (P < 0.05). Conclusions: It can be concluded that core stability training can improve dynamic balance in patients with chronic ankle sprain. Therefore, this type of training is recommended as a therapeutic option for such patients.