بررسي عملكرد اساتيد مشاور ازديدگاه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي البرز در سال 1392

The Study of Mentor's Performance from Students View in Alborz University of Medical Sciences 2013

مقدمه: به دلايل مختلف دانشجويان در دوره تحصيل در معرض فشار رواني و موقعيت هايي هستند كه نياز به راهنمايي دارند. برنامه هاي استاد مشاور در كمك به مديريت اين وضعيت موفق بوده است. اين برنامه ها جزء وظايف اصلي دانشگاه است كه گاه مورد كم توجهي قرار مي گيرد و عملكرد آن را تحت تاثير قرار مي دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين عملكرد اساتيد مشاور، در دانشگاه علوم پزشكي البرز انجام شده است. روش ها: در مطالعه مقطعي، 304 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي البرز به صورت تصادفي وارد مطالعه شدند. پرسشنامه پژوهشگر ساخته پس از تاييد روايي و پايايي آن، به كار گرفته شد. در تحليل داده ها از آزمونهاي تي مستقل، آناليز واريانس يكطرفه و كاي اسكوير استفاده شد. نتايج: ميانگين نمره عملكرد اساتيد مشاور78/53 با انحراف معيار 22/54 بود كه در حد متوسط ارزيابي مي شود. عملكرد اساتيد مشاور در رشته هاي متفاوت داراي اختلاف معنا دار بود. بين ميانگين نمره عملكرد بر حسب جنسيت اساتيد، جنسيت دانشجو اختلاف معنادار ديده نشد. عملكرد اساتيد مشاور هم جنس با دانشجو در مقايسه با موارد غيرهمجنس به صورت معنادار بالاتر بودp<0/042) 52/6%). از وجود برنامه استاد مشاور در دانشگاه، رضايت داشتند. گروه هايي كه تعداد دفعات مراجعه بيشتري داشتند، فراواني رضايت از وجود برنامه استاد مشاور بالاتر(0/001

Background: students are exposed to stress for many reasons and there are situations which they need guidance. Mentorship programs have been successful in managing these situations. These programs are one of the main university tasks، which sometimes get less attention which affects its performance. The study aim is to determine the mentor's performance from students view in Alborz University of medical sciences. Methods: In a cross-sectional design، 304 students randomly entered to the study. A self administrated questionnaire were used after reliability and validity been confirmed. Independent-T Test، one way ANOVA and bonferroni post hoc، and Chi-square tests were used for data analysis. Results: Mean performance score was 78.53(±22.54) which assumed as to be moderate performance. The score was different between different fields of study (P<0.0001). There was no significant difference by mentor's or student's gender; however the performance score were higher when mentor and student had same sex (P<0.042). 52.6% were satisfied of having a mentorship program in the university. Groups that had more visits had higher satisfaction rates (P<0.0001) but their mean performance score was lower (P<0.0001). Conclusion: It is necessary to identify and resolve barriers of proper mentorship program running. Measures and incentives to make mentors put sufficient time and also strategies to increase students' participation in selecting their mentors، the professor، students and mentors having، using of higher grade students to help new students under supervision of mentor must be considered. It is needed to survey program performance in medical universities by the Ministry of Health using a similar and standard instrument.